سازمانها برای توسعه پایدار و حفظ مزیت رقابتی خود، نیاز به تحول دارند و سرآغاز این تحول، توجه به ظرفیت، توانمندی و جایگاه کارکنان میباشد. اندیشمندان مدیریت منابع انسانی براین باورند که سازمانهای پیشرو در هزارهی سوم، تنها از طریق به کارگیری الگوهای پیشرفته توسعه نیروی انسانی، یادگیری سازمانی و راهبردهای توسعه قابلیتهای کارکنان، میتوانند با سرعت و انعطاف بیشتر، پاسخگوی نیازهای مشتریان باشند.
یکی از بزرگترین آفتهایی که سازمانها را تهدید میکند، گرفتار روزمرگی شدن و عدم بازنگری در رویکردها و فرآیندها، به ویژه در حوزه منابع انسانی است و ضرورت رویکردهای نوآورانه، با هدف ارتقای بهرهوری منابع انسانی و تعالی سازمان را، توصیه می شود. منابع انسانی حیاتیترین و ارزشمندترین دارایی هر سازمان محسوب میشوند و در صورت استفاده بهرهورانه از توانمندی این منبع، میتوان ضعفهای درونی و تهدیدهای برونی سازمان را به صورت بارز، رفع نموده و قوتهای درونی و فرصتهای بیرونی را به بهترین شکل به خدمت گرفت. بهنام صبوحی